Kategori: Genel

Bu yazı, bir anmadır. 3 Haziran 2025’ten, 3 Haziran 1963’e; Nâzım’a. Nâzım’ın şairliği, şiir tarihimizdeki yeri tartışmaları -dürüst olmak gerekirse- hayli uzağımda, zira onu iyi şairliğiyle değil, Nâzım’lığıyla seviyorum. Tüm yazıp çizdikleri, mücadelesi, yılgınlığı, umudu, çaresizliği, ışıldayan fikri ve hepsine kızgın olduğum hatalarıyla. Bu yazı, bir anma, en çok da çocuk gülüşleri içindeki fotoğraflarıyla anımsadığım Nâzım’ı, çocuklar için masallarıyla…

Bilirsiniz işte, kurtlar çoğunlukla gridir, burunları uzuncadır, gözleri keskin; büyüktürler pek çok hayvandan… Efendime söyleyeyim…Tehlikelidirler. Hem de çok! Ve tehlikesinin büyüklüğü, huyundan suyundan, türünden dişinden değil, onların tehlikeli olduğu bilişimizi bilmelerinden gelir. Kurtlar korkunun kokusu alır yani. Ekleyelim öyleyse listeye zorbalığı…

Ben kitap standının ardında çocuklar da önündeyken ettiğimiz sohbetlerin tadı damağımda kalıyor hep. Bilmediğim bir sürü şey öğreniyorum, kıkırdıyorum, bir kitap bir kitaptan başka ne çok şey olabiliyormuş diye düşünüyorum, kıkırdıyorum, iki soruyla hayal gücüme roket takılıyor, kıkırdıyorum. Macerayı öyle bir yere doğru eğip büküyorlar ki, bu bir yetişkinin aklına gelemezdi zaten demekten alıkoyamıyorum kendimi.