Gün doğar. Işık. Sonra gece, karanlık yeniden. Yeniden, ışık. Zaman geçer. Gün değişir, aylar, mevsimler. Yıllar geçer. Değişir hayat. Yürürüz, büyürüz. Değişir. Her şey. Her şeyin ve herkesin yeri değişir. Zaman, mekân, varlık, his; hayat değişir.
Okumaya devam et “Hep Orada ve Şimdi Yanında: Petra”
Bu yılın “çocuk kitaplarında toplumsal cinsiyet dosyası”nın son konuğu hakkında düşünürken masama göz atıyorum. Erkeklikler, Erkeklik: İmkansız İktidar, Hegemonik Erkeklik… Gözüme ilk çarpan kitaplar bunlar, en üstte onlar var, en çok onları okumuş, onları hırpalamışım.
Okumaya devam et “Hüngür Hüngür Ağlayan, Sıkı Sıkı Sarılan Kahramanlar: Sert Çocuklar”
Yüksek Orman Kralı ile Güzel Orman Kraliçesi. Adları ne heybetli. Elbette sarayları da öyle. Parlak taçları var, gösterişli giysileri. Altın varaklı çerçevelerde tabloları, kontlar, konteslerdir ahbapları. Kızları var bir de. Adı Prenses Serena. Tüm kapılar açılır önünde, pervanedir etrafında cümle alem.
Okumaya devam et “Artık Uyanma Vakti: Çok Fazla Masal Okuyan Prenses”
Bir vakitler bir sayfaya değmiş elin; bir kapı açılmış önünde, ufukta bir bulut kıpırdanmış, tanımadığın bir gözle tanışmış gözlerin, bir ağacın tepesine tırmanıp bakmışsın aşağıya doğru, yepyeni bir koku burnunda, bilmediğin kaldırımlarda adımların. Bir vakitler bir sayfaya değmiş elin ardından bir ıslık dudaklarında.
Okumaya devam et “Bulutlara Köklere, Günlere Geceye: Kitap”
İnternetin hayatımızdaki yerine dair tartışmalar yeni değil. Aslına bakarsanız çok eski de değil. O yokken neler yaptığımızı pek anımsamasak da yaşamımıza dahil oluşu daha dün gibi. Günleri farklı bir ritimde akıtışıyla, eskiyle yeni arasındaki çizgiyi muğlaklaştırışıyla, her an her yerdeliğiyle hayatımızın ortasında duruyor ve bir an ayrı düşsek günü nasıl kurtaracağımızı bilemiyoruz. Pandemi ve peşi sıra gelen yeni dünya tahayyülleriyle onun hakkında daha yüksek sesle konuşmaya başladık.
Okumaya devam et “Büyük Kırmızı Düğmeye Uzanan Parmak: Büyükannenin İnterneti Bozduğu Gün!”
Bu Kitabı Çok Sevdim 