Zor zamanlardan geçiyoruz. Bu üç kelimeyi hayli sık bir araya getiriyoruz hem de. Zor zamanlar bir köşede öylece duruyor da gündemler ona yeni sıfatlar kazandırıyor gibi. Son bir yılda yaşananlarla işler büsbütün zorlaştı, biliyorum. Bir de paylaştığımız zorluğun dışında kalanlar var, evimizin içinde, aklımızın köşesinde, kalbimizin derininde; bize ait.
Okumaya devam et “Gökkuşağının Altında, Dudağının Kıyısında: İyilik”
Bu yılın “çocuk kitaplarında toplumsal cinsiyet dosyası”nın son konuğu hakkında düşünürken masama göz atıyorum. Erkeklikler, Erkeklik: İmkansız İktidar, Hegemonik Erkeklik… Gözüme ilk çarpan kitaplar bunlar, en üstte onlar var, en çok onları okumuş, onları hırpalamışım.
Okumaya devam et “Hüngür Hüngür Ağlayan, Sıkı Sıkı Sarılan Kahramanlar: Sert Çocuklar”
Annesi okul çıkışına gelemeyen çocuklardandım ben. Gelemedi, çalışıyordu. Hafta sonları görüşebildiğimizde de hep yetmeye, yetiştirmeye çalıştığından koşturup dururdu. Normal, hayli normal bir anneydi. Çevresindeki annelerden ayrılan özellikleri de vardı ama yine o anneler gibi kendisi olmaya imkanı yoktu.
Okumaya devam et “Boş Ver! En İyisi Seninkisi!: Başka Bir Anne”
Adı uğursuzluğu ile anılan dükkanın önüne bir araba yanaşmış, mahalleli önceki kiracıların akıbetini anımsayarak, şaşkınca fısıldaşmaya başlamıştı.
Evde kiminle yaşıyorsun? Ailenle. Okula kiminle gidiyorsun? Arkadaşlarınla. Yolda yürürken de komşularını, tanıdıklarını görüyorsundur büyük ihtimalle. Sokakta kediler, köpekler. Gökte kuşlar. Hayli olağan bir düzen işte. Peki ya bazılarımız yeteneklerinin farkında değilse ve bu durum günlük yaşamı zora sokuyorsa? Okumaya devam et “Sonsuz Mavilikte Sınırsız Düşler: Gökte Kuşlarla”
