Kıskançlık, kör inat gibi makbul sayılanlar dışında, olumsuz özelliklerini göğsünü gere gere kabul eden insan pek azdır. Kimse “çok çalışkanım” der gibi övünçle, “ben tam bir oyunbozanım” demez örneğin. Çünkü oyunu bozmak zamana yayılmadan, başka bir etkileşime ihtiyaç duymadan, tam da o anda, başkalarına değmektir. Fazladan sorumluluk demektir, fazladan üzüntü. Okumaya devam et “Tacı Ananastan Bir Oyunbozan: Maymun Kral”
Kendini ‘alemlerin kralı’ sananlarla karşılaşmanın yaşı yok, maalesef. Onlar her köşe başından fırlayabilirler, her an. Yüreklere saldıkları korkunun kokusundan bulurlar kendilerini bile. Böbürlenmektir işleri. Karınlarını itaat ve koşulsuz övgü doyurur. Gerçi doymak da bilmezler ya, neyse. Bu gölgesi kendinden büyüklerin bazı ortak özellikleri vardır ama, kendilerinin bile unuttuğu. Kendinden büyük olanı gördüğünde çöküveren omuzları, balon misali sönüveren cesaretleri, titrekleşen sesleri… Küçük sanılanlardan çıkan yüksek seslerdir korkuları. Okumaya devam et “Koca Dağlardan Bihaber Zorba:En Güçlü Benim!”
Rikimini minik bir oğlan. Küçüklüğünü anlatmak için pekiştirme sıfatlarını art arda dizmeli. Ayaklarının yere değmediği sırasının yanı başında kendisi gibi minik bir ağaç testeresi var. Uçsuz bucaksız, karlarla kaplı bir ormanı arşınlıyor gün boyu; kendisi gibi ufacık bir arkadaş bulmak umuduyla. Okumaya devam et “Mini Mini Bir Orman Hikayesi: Rikimini”
Savaştan dönen bir kral, entrikacı bir kraliçe, babasını çok seven bir prenses, ihanetçi bir başvekil, prensese aşık fakir bir genç, sesine kulak kabartılan bir kuş… Sayfaları çevirdikçe karşılaşacaklarımız bunlar. Öyleyse, Dere Tepe Ters aşina olduğumuz bir masal mıdır? Elbette, evet. Saraya küsmüş bir orman, dalları köklerine kökleri dallarına karışmış ağaçlar, yukarı tırmandıkça dibe ilerlenen bir yolculuk… Dere Tepe Ters aşina olduğumuz bir masal mıdır? Sanırım, hayır. Okumaya devam et “Çünkü Bu Bir Masal: Dere Tepe Ters”
Bu Kitabı Çok Sevdim 