Çocukken dünyaya karşı çok meraklıyız. Her an yeni bir şeyle karşılaşıp, yeni bir bilgiyi ekliyoruz zihnimize ve hayat temelde iki sorunun etrafında şekillenmeye başlıyor. Gökyüzü mavi, kaşlarımız var, dinozorların isimleri upuzun: Neden? Saçımız uzar, balıklar su altında nefes alır ya da taş suda kayar: Nasıl?
Okumaya devam et “Baktığımız Her Yerde Sorular Var: Peki Nasıl?”
Zor zamanlardan geçiyoruz. Bu üç kelimeyi hayli sık bir araya getiriyoruz hem de. Zor zamanlar bir köşede öylece duruyor da gündemler ona yeni sıfatlar kazandırıyor gibi. Son bir yılda yaşananlarla işler büsbütün zorlaştı, biliyorum. Bir de paylaştığımız zorluğun dışında kalanlar var, evimizin içinde, aklımızın köşesinde, kalbimizin derininde; bize ait.
Okumaya devam et “Gökkuşağının Altında, Dudağının Kıyısında: İyilik”
Hafıza ve öğrenmeden ne zaman söz edilse, konu döner dolaşır bisiklet sürmenin asla unutulmadığına gelir. Bir bisiklet selesinden kaç yıl ayrı kaldığınız zerrece önemli değildir bu iddiaya göre; ilerlemek için oturmak yeterlidir. Ancak iddianın bilimsel araştırma ya da yaygın deneyimle destekleniyor oluşu ikna etmez beni hatta ne yalan söylemeli biraz kızdırır. Çünkü ben bisiklete binmeyi sürekli unuturum!
Okumaya devam et “Tekeri Çayırlı, Selesi Fırfırlı: Mavi Fil Tombik”
Bir sabah uyandığınızda çepeçevre değişmiş geçirmişse yuvanız, anlam veremiyorsanız ne olduğuna, başka başka isimlerle sesleniyorlarsa size… Evet, henüz uyanmadığınızı ve bunun korkunç bir kabus olduğunu düşünürsünüz haliyle. Okumaya devam et “Asla Kürk Giymeyenlerden Biri Adını Arıyor: Ayı Olmayan Ayı”
Kırları sever misin? Gökyüzünü ve kuşları? Denizleri mesela? Ya, ağaçları? Sarılmayı, koşturup gülüşmeyi? Cevabın evet ise, çok mutlu olmalısın; hem hayatın tadını doyasıya çıkarıyorsun, hem de yalnız değilsin. Okumaya devam et “Gece Gezgini: Uyumadan Önce Kanguruyu Öpeceğim”
Bu Kitabı Çok Sevdim 