Hep Orada ve Şimdi Yanında: Petra

Gün doğar. Işık. Sonra gece, karanlık yeniden. Yeniden, ışık. Zaman geçer. Gün değişir, aylar, mevsimler. Yıllar geçer. Değişir hayat. Yürürüz, büyürüz. Değişir. Her şey. Her şeyin ve herkesin yeri değişir. Zaman, mekân, varlık, his; hayat değişir. 

Ama bazıları vardır, derler ki: “Hiçbir şey onları yerinden kıpırdatamaz.” Her daim sabit yani. Bu mümkün mü? Sabitliğin anlamı üzerine düşünmeye başlarsın sonra. Ona yakıştırılanlara. Kaya gibi deriz, mesela. Ya da duygularla örülü bir cümle dökülür dudaklarımızdan, biraz kırgınca; bir duvar gibi durmak, öylece durmak karşıda. Kayanın, duvarın, her zaman hep oradaymış, hap aynıymış sandıklarımızın bir parçasıdır Petra. Esen yel, doğan güneş pek de etkilemez onu. Kimleri görmüş, neleri tanımıştır ömrünce. Dayanıklıdır Petra, tanıktır zamana. Kendine benzerler de dokunur ona, hiç benzemeyenler de. Ağaç değer dokusuna, kuş mesela, biz sonra. Biz; insan. Soluklanırız yamacında türlü çeşit canlı. Sarar sarmalar, korur bizi bazen. Mini miniciktir görmeyiz bile kimi zaman. Heybetine şaşar kalırız günü gelince de. Bazen geziniriz etrafında bazen de gezdiririz yanı başımızda. Anlamdan anlama koşar Petra hem de çoğu zaman öylece dimdik dururken!

Petra’nın minik bir okuru onu Değnek Adam’a benzettiğini söylemişti, katılıyorum ancak tamamen değil. O daha çok Boşluk’taki minik kızın yoldaşı diye düşünüyorum çünkü. Başkalarının hayatına değdikçe anlam kazanan değil, değdiği hayatları da nasıl dönüştürdüğünü anlatan bir karakter Petra bana kalırsa. Petra’nın hikâyesi, her canlıya – değersiz gördüklerine, hep orada bulacağından emin olduklarına, her daim çok diye az sandıklarına en çok da- saygı duymak fikrinden daha derin gibi geliyor bana. Var olduğunu anlatmaya çabalamak, ne çok işlevi olduğuna, nelere dokunduğuna dikkat çekmek değil niyeti; okurunu kendi yolculuğuna davet etme amacında. O yüzden Boşluk’a yoldaş ediyorum onu. Daha çok görüp, daha çok dokunmanın yaprağı, taşı, suyu ve benliği nasıl dönüştürüp büyüttüğüne dair bir hikâye Petra. Sözün özü Petra’nın kendisi gibi hikâyesi; minicik, gösterişsiz ve alabildiğine anlam yüklü.

Petra, Marianna Coppo tarafından yazılıp resimlenmiş, Esin Pervane’nin Türkçeleştirdiği kitap Nesin Yayınevi tarafından yayımlanıyor.