İda ve Mila, iki arkadaş. İda ve Mila, iki meraklı minik. Deniz kenarında, bahçelerde adımlıyorlar. Ağaçları, kuşları, dalgaları, bulutları tanıyorlar. Toprağı ve göğü de. Bildiklerini paylaşıp, bilmediklerini birlikte keşfediyorlar. Bugünün çocuklarının mahrumiyetine vurguyla, özlemle anılan çocukluğa dair ne varsa, İda ve Mila’nın ceplerinde.
Okumaya devam et “Vapurun Peşinde, Söğüdün Dibinde: İda ve Mila”
Çocukken dünyaya karşı çok meraklıyız. Her an yeni bir şeyle karşılaşıp, yeni bir bilgiyi ekliyoruz zihnimize ve hayat temelde iki sorunun etrafında şekillenmeye başlıyor. Gökyüzü mavi, kaşlarımız var, dinozorların isimleri upuzun: Neden? Saçımız uzar, balıklar su altında nefes alır ya da taş suda kayar: Nasıl?
Okumaya devam et “Baktığımız Her Yerde Sorular Var: Peki Nasıl?”
Kırları sever misin? Gökyüzünü ve kuşları? Denizleri mesela? Ya, ağaçları? Sarılmayı, koşturup gülüşmeyi? Cevabın evet ise, çok mutlu olmalısın; hem hayatın tadını doyasıya çıkarıyorsun, hem de yalnız değilsin. Okumaya devam et “Gece Gezgini: Uyumadan Önce Kanguruyu Öpeceğim”
İlginç zamanlardan geçiyoruz malum; bir yanıyla tarih tekerrürden ibaret deyip yürümeye devam ediyoruz diğer yanıyla ise, bir daha kolayca görülemeyecek olaylara şahitlik edip kalakalıyoruz sanki. Durup anlamaya, sarsıntıyı atlatmaya hiç imkânımız olmadığından sistemli düşünmekle de bağımız zayıflıyor her gün. Bugün burada, tam bu anda yaşıyor olmak kader haline geliyor. “Coğrafya kaderdir” sözünü pek sık kullanıp anlamı üzerine pek az düşünüyoruz sanki. Tarihi kimler yapar? Coğrafya ne işe yarar? Savaşlar, göçler, yıkılıp kurulmalar… Ve elbette sınıflar! Biz, büyük insanlık, nereden geldik, nereye ve nasıl gidiyoruz? Başka bir mümkünümüz yok mu? Sorulara cevap aramaya bir yerden başlamalı! Okumaya devam et “Peki, Ya Şimdi Nereye? : Çocuklar İçin Dünya Tarihi”
Çocukların sesini duyan var mı? Camdan göğe bakıp hasretle gülümsüyorlar, yanından geçerken denize bakıp dalıyorlar, boyaları ellerine alınca kendilerinden geçiyorlar… Belki sözcüklere döküyor belki sessizce bağırıyorlar. Onların sesini duyan var mı? Hayal kuruyorlar. Dur durak bilmeden… Bizim bilim kurgu filmlerinde bile gerçeklik aradığımız dünyamıza doğru sesleniyorlar: Hayallerin sınırı olmaz, hayaller küçümsenemez. Okumaya devam et “Hayallerimdir Benim En İyi Arkadaşım: Aycı Çocuk”
Bu Kitabı Çok Sevdim 