Sürekli çocuk haklarından söz ediyorum, bu haftaki kitap da bu hakları konu alan bir seriden. Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nun 1959’da kabul ettiği Çocuk Hakları Bildirisi’ni oluşturan on temel ilke çerçevesinde hazırlanmış olan seriden 7.İlke’yi anlatan öyküyü seçtim. Her çocuğun parasız eğitim alma hakkına vurgu yapan ilkenin konu edildiği kitabın adı Kaybolan Renkler.
Çocuk Hakları Serisi’nin her kitabı Birleşmiş Milletler’in hazırladığı Çocuk Hakları Bildirisi’nin bir ilkesini anlatıyor ve kitapların sonunda bildirinin örneği yer alıyor. Seriden, kitapların bir çocuğun/insanın dünyasında yaratabileceği etkiyi anlatan Kaybolan Renkler’i seçtim. Kahramanlar, gri dışındaki renklerin ayırt edilemediği bir şehirde yaşayan Aydın Ailesi’nin çocukları. Renkler sadece gökkuşağında görünüyor ve çocuklar dışında bu durumdan rahatsız olup, sorunu çözmeye çalışan yok etrafta. Renkleri bulmak için maceraya atılmaktan çekinmeyen çocukların karşısına, üzerinde rakam ve harfler yer alan bir harita çıkıyor günün birinde. Ve renkleri aramak üzere işaretli bölgelere doğru uzun bir yolculuğa çıkıyorlar. Yeşili bulmak için tropikal ormanlara, maviyi bulmak için okyanuslara, sarı için çöllere… Aradıkları rengin her tonunu görüyorlar ama sonuç değişmiyor, baştan ayağa griye kesmiş şehirlerine geri dönüyorlar. Kahramanlarımız yılmıyor, haritayı tekrar tekrar inceliyor ve şifreyi çözüyorlar. Harita üzerindeki rakam ve harfler, gördükleri yerleri anlatan kitapların isimlerini işaret ediyor onlara. Okumaya başladıkça önce kitapların rengi değişiyor, sonra eşyaların, odanın hatta tenlerinin… Gri şehirlerinin halinden pek de şikayetçi olmayan komşuları da renkleri sevmiş olacaklar ki, kitapları dahil ediyorlar hayatlarına. Ve şehir rengarenk oluyor sonunda.
“Bir kitap gri bir şehre rengini kazandırır mı?” diye sordum okumayı bitirince ve “evet, bence kazandırır” diye yanıtladım kendimi. Bu ‘hayat verme hali’ kitapta bir sihirli değnek etkisiyle gerçekleşiyor. Ama 5 yaş ve üstü çocuklar için kitaplarla gelen mutluluğun bulaşıcı olduğunu düşünmenin bir sakıncası olmadığı kanısındayım. Ancak kitapla ilgili küçük bir eleştirim de var: Dört kardeşten oluşan bu renk bulma çetesinin soyisimleriyle anılması. Keşke herbirinin adı olsaydı. Birbirlerine çok benzemeyen karakterler resmedilmiş, ilk sayfada yanlarına isimleri not düşülse küçük okurun kafası karışmaz ya da sıkılmazdı diye düşünüyorum dört ismi sürekli duyunca. Tabi isimleri olmamasının nedeni buysa… Benim aklıma gelen ilk ihtimal buydu. Bu mesele dışında amacına ulaşmak açısından başarılı, öykü – ilke bağının kolayca oturtulabileceği bir kitap olduğunu düşünüyorum. 
Kaybolan Renkler Tübitak Popüler Bilim Kitaplığı tarafından yayımlanıyor. Yazan Aleix Cabrera, resimleyen Rosa M. Curto, çeviren Adem Uludağ.
Bildirinin tüm ilkelerini tanımak isteyenler için serinin diğer kitapları şöyle:
1.İlke: Her çocuk hiç bir ayrım yapılmaksızın belirli haklara sahiptir : Bilge Adamın Yolu
2.İlke: Çocuk özgürlük ve saygınlık içeren koşullarda yetiştirilmelidir: Pamuk Çocuk
3.İlke: Çocuğun bir isme ve vatandaşlığa sahip olma hakkı vardır: Amir Yolunu Kaybediyor
4.İlke: Çocuk beslenme, barınma, dinlenme, eğlenme ve tıbbi bakım görme hakkına sahiptir: Ariyanna’nın Sihirli Kutusu
5.İlke: Fiziksel, zihinsel ve sosyal açıdan engelli çocuğa kendi durumunun gerektiridği özel tedavi, eğitim ve bakım sağlanır: Riki’nin Yeni Dünyası
6.İlke: Çocuklar anne ve babalarının bakım ve sorumluluğu altında yetiştirilmelidirler: Annem Babam Nerede
7.İlke: Çocuğun en azından temel eğitim aşamasında parasız zorunlu eğitim almaya hakkı vardır: Kaybolan Renkler
8.İlke: Çocuk her durumda koruma ve yardımdan ilk yararlanacaklar arasındadır: Minik Korsanlar
9.İlke: Çocuk her türlü ihmal, zulüm ve sömürüye karşı korunmalıdır: Gülücükler Şatosu
10.İlke: Çocuk etnik, dini veya başka her türlü ayrımcılığı teşvik edebilecek uygulamalardan korunur: Salyangoz Adam
Seriden Kaybolan Renkler dışında Gülücükler Şatosu ve Salyangoz Adam’ı dikkatle okuma şansım oldu. İkisi de öyküledikleri ilkeyi keyifli anlatmıştı.
Bu Kitabı Çok Sevdim 