Antonio minik bir oğlan. Evde, okulda, sokakta, otobüste, her an her yerde. Öylece durduğu yerde duruyor sanıldığında bile kıpır kıpır. Salondaki sandalyenin altından göz kırparken saniyeler içinde salınmaya başlıyor göklerde. Onun yanında, bunun yöresinde, ana babasının evladı, öğretmeninin öğrencisi; herkesin bir şeyi, kimisinin her şeyi bazen. Ve her daim “göründüğünden çok daha fazlası.” Çünkü küçük bir çocuk o, her ânı yeni bir hikâye.
Nerede ne yapılacağını, kimi nasıl sevindireceğini iyi bilir Antonio. Ama çizgileri pek seven, kurallara sadık bir çocuk canlanmasın gözünüzde. Her kapı yeni bir maceraya açılır onun eli değince. Bir kere kitapçıları ve kütüphaneleri çok sever. “Tüm o kitapların arasında Antonio’yu rahatsız etmemek gerekir, çünkü o aynı zamanda bir okurdur.” Kahramanlarını cebine doldurmayı sever, bazen onları yanına katıp şehirde yolculuklara çıkmayı… Hayal gücünün dümenini hep en uzağa kırmanın ustasıdır, kâh açık denizlerde kâh uzaydadır aklı. Buralara döndüğünde de anında uyum sağlar etrafındaki koşturmaya, ama fazla alışmamak lazım Antonio’nun o anki konumuna, üzerinden su damlayan mayosuyla kraliçenin yemek davetine katılmadığına bizi kim ikna edebilir?
Antonio. Bir çocuk. Bu karakteri daha iyi anlatan bir ifade bilmiyorum. İyi ki. Antonio bir çocuk ve her çocuk da Antonio gibi biri elbette. Herkesin bir şeyi, yaşamanın biriciği. Diğer insanların, ama en çok da yetişkinlerin dünyasındaki anlamlarını kendi evreninde dönüştürerek öğreniyor hayatı. Her an her yerde, her an her şeye hazır. “Kendini düşlere fazla kaptırdı diyelim, işte o zaman bir uzay yolcusuna dönüşür.” Bir eli ağaç dallarında, diğeri sofrada çatal tutar; bacakları sokakta koşuda, zihni bir balinanın yamacında. Hayal gücünün, düşlerin, denizlerin, göklerin sınırsızlığını, onlar üzerine düşünmeden kavramış, çünkü Antonio bir çocuk. Nelere dönüşebileceğini ancak kendisi bilir.
Antonio Gibi Biri, geç tanıştığım için hayli üzgün olduğum bir kitap. Tanıştığımız günden beri döne döne okuyorum, çoğu satırını ezberledim ve hâlâ sayfaları her çevirişimde, bıraktığım yerde bulamadığım Antonio’yu ararken hayıflanıyorum okumadaki geç kalışıma. Çocuk zihninin sınırsızlığı, çocukların yetişkinliği, arkadaşlığı, kuralları, sevgiyi, aileyi, zamanı kavrayış biçimleri üzerine kısacık bir şaheser. Kitabın hem her minik Antonio Gibi Biri’nin yol arkadaşı olacağını hem de nitelikli çocuk edebiyatı üzerine düşünen her okurun belleğinde yer edeceğini düşünüyorum her yeni okumada. Elbette bu yer edişte her sayfada yeni bir hikâyeye kapı aralayan, kimi zaman Antonio’nun hayal gücüne eşlik etmeyi aşarak ona yol gösteren mükemmel resimlerin etkisini atlamamak gerek. Resimli kitaplarda metin ve çizimin uyumunun yarattığı büyüden sıklıkla söz ediyorum. Antonio Gibi Biri, o büyünün bugüne dek gördüğüm en kusursuz örneklerinden.
Uzun bir ara vermiştim sevdiğim kitaplar hakkında yazmaya. Bu Kitabı Çok Sevdim son yıllarda böyle aksayarak ilerliyor, ama ne mutlu ki biz bizeliğin sıcaklığını, güvenini eksik etmeyen okurları var. Bloğun görünür bilinir olması için neden çaba sarf etmediğim, insanların “uzun şeyler” okumaya vaktinin olmadığı bu çağda metinleri neden Instagram’da paylaşılmaya uygun hâle getirmediğim soruluyor bazen. Kitapların üzerine yazılanların okunmadığı nesnelere dönüştüğü zamana ayak uydurmak da istemiyorum durup dururken sevdiğim çocuk kitapları hakkında yazdığımı anlatarak takipçi kovalamak da. Bu Kitabı Çok Sevdim, arada sırada haberleştiğimiz, önerdiğim kitapları okuyup fikrini yazan okurlar için işlemeye devam edecek. Bir dahaki uzun ara ne zaman bilmiyorum, ama şimdilik döndüm. Hem de yaşama dair bilgiyi boya bakarak ölçenlere nanik yapan Antonio’nun hikâyesiyle. Gardırop kapaklarını tepeleri karlı dağlara doğru açan kitaplar çok yaşasın.
Antonio Gibi Biri, Susannaa Mattiangeli tarafından yazılıp Mariachiara Di Giorgio tarafından resimlenmiş. Güzel, Açıkgöz, Cesur Kızlar serisinin mahir çevirmeni Nühket Amanoel’in Türkçeleştirdiği kitabın yayıncısı Can Çocuk.
Bu Kitabı Çok Sevdim 