Mini. Mini. Resimli kitaplar hakkında konuşmaya başlamadan önce karakterin adını bir kez daha söylemek aklınızdan geçenleri haritalandırmak için yeterli olabiliyor bazen. Birlikte deneyelim. Mini. Mini. Yaşar ufacık bir evde, mini mini teyzeleriyle. Mini. Mini. Korkar bazen kendi düşlerinden bile.
Okumaya devam et “Büyü, Büyü, Büyü! : Minik ama Güçlü”
Haber kaynağınız ister televizyon olsun isterse sosyal medya, günü “uzmanlara göre” kalıbıyla başlayan bir habere denk gelmeden bitirmeniz olası değil. Son bir yılda durumun nasıl vahimleşebildiğine bir kez daha tanık olduk.
Okumaya devam et “Safsataya Karşı Şüphe, Tesadüfe Karşı Akıl: Einstein’ın Beynini Yemek”
Geçtiğimiz günlerde okul öncesindeki çocuklarla çalışan bir arkadaşımla ölümün çocuklara nasıl anlatılabileceği hakkında konuştuk. Çocukların sorularını yanıtlamaktan kaçınmamak gerektiğinden söz etti, sonra da elzem olmadıkça bu konuyu açmaya ihtiyaç olmadığını vurguladı. En çok ölümü adıyla anmayı mı yoksa soyutlamaya başvurmayı mı doğru bulduğunu merak ediyordum sanırım.
Okumaya devam et “Varlık ve Yokluk Arasında Bilmeceler: Kaybolunca Nereye Gideriz? ile Gelmek ve Gitmek”
Pupa. Bir küçük kız çocuğu, bir yetişkin kadın. Çıkıyor evinden sabah, dönüyor evine akşam. Yürüyor gün içinde belki, belki bir salıncak bulup sallanıyor. Başka başka yollarda adımlıyor ve hep sabit kalıyor, bir yerde, bir duyguda. Göğe bakıyor Pupa, soru soruyor, anlam arıyor, kaçıyor bazen aradığından, bazen yaklaşıyor ona istemeden. Ama en çok korkuyor, çok korkuyor, illa korkuyor.
Okumaya devam et “Korku ve Kanattan Dokunan: Pupa’nın Paltosu”
Bu yazıyı yazmak için bilgisayarın başına geçmeye karar verdiğim anda Neşve benden hızlı davranıp masadaki yerini aldı. Karar verdiğim anda, evet, henüz hamle yapmamışken. Kendisinin böyle şahane özellikleri vardır. Cümleyi değiştirmek gerek aslında, çünkü kendisinin şahane olmayan bir özelliği yoktur.
Okumaya devam et “Rum Tum Tugger İçin Bir Şiir: İhtiyar Farenin Kediler Kılavuzu”
Bu Kitabı Çok Sevdim 