Etiket: kedili kitaplar

Yaşlanmak, otuzların ikinci yarısında benim en büyük kaygı alanlarımdan birine dönüştü. Hayattan beklentiler üzerine konuşulurken yardımsız yaşlanabilmeyi ilk sıralara yerleştirdiğimi, benim yaşımın bunları düşünmek için çok genç olduğu yönündeki eleştiriler sayesinde fark ettim. Fark ettim etmesine ama kaygımda pek de azalma olmadı, nasıl birine dönüşeceğimi hâlâ çok merak ediyorum, kedileri köpekleri beslemek, bulut izlemek için sokaklarda gezinebilecek miyim acaba?

Hayat bilgisi kitaplarımızdan belleğimize kazınmış sahneler var. Büyükanne ve büyükbaba, soba kenarında otururdu. Yüzlerinde huzurlu bir gülümseme, belli ki sobası harıl harıl yanan bu evden, anne sofrayı kurarken gazetesini okuyan babadan, ödevlerini yapan, oyunlarını oynayan torunların varlığından; tıkır tıkır işleyen ‘ideal düzen’den hoşnutlardı.

Bir kız çocuğu merakla sokaktaki mama kabına bakıyor. Saçları kısa, etrafta kediler. Bazen olur, kitabın kapağını incelerken kahramanını seveceğinizi düşünürsünüz. Bir daha bakalım: kediler var, yaşıtlarına pek benzemeyen bir çocuk var ve yüzündeki ifadeden anlaşılıyor ki çözmemiz gereken bir gizem var. Maxime ile tanışmak için heyecanlanmayıp ne yapayım?