Kitabın kapağına bakar bakmaz tanıdım kendimi, elleri ardında, bakışları şaşkın, ortada öylece duran oğlan çocuğuna benziyordum ben. Onun renkli elbiseli, bol tokalısı; durgunluğu hanım hanımcıklık diye adlandırılan çocuklardan biriydim işte. Ama sadece hiç görmediğim ülkelerin prenseslerine benzetilmeye devam etmek için kaçınmıyordum büyük hareketlerden, işin açığı gönlüm de yoktu hoplayıp zıplamalara pek.
Okumaya devam et “Bir Gün, Bir Parkta, Aniden ve Usulca: Kasırga Kız ve Sünger Oğlan”
Yemeğini Arayan Tırtıl, Özgürlüğünü Arayan Kelebek, Kelebeğini Arayan Ayşe ve Bulutunu Arayan Su Damlası. Dört kitaptan oluşan bu büyüme ve özgürleşme serisini resimli kitap severler yakından tanıyor, biliyorum. Benim de seriyle mesaim hayli eski, minik tırtılın kapılar, pencereler, yollar ardındaki maceralarına ara ara dönsem de hakkında yazma fırsatını yeni buldum.
Okumaya devam et “Yaşamın Kapısını Aralamak: Yemeğini Arayan Tırtıl, Özgürlüğünü Arayan Kelebek, Kelebeğini Arayan Ayşe ve Bulutunu Arayan Su Damlası”
Bugün bir ormanda yürüdüm. Ağaçların, çiçeklerin dallarına, tomurcuklarına baktım, kokladım. Güneş yüzümü yaktı bazen. Bugün gülümsedim. Ve böyle çiçekli, kokulu, sıcak geçeceğini tahmin edemediğim bugün, yılın ilk alerji atağını yaşadım. Bir de kitapçıya gittim, bir kitabı sırf adını çok sevdiğim için, bana bugünü hatırlatsın diye aldım. Bir banka oturup art arda üç kez okudum ve çok, çok sevdim Küçük Ayının İlkbaharı’nı.
Okumaya devam et “Yürümek, Büyümek ve Taşlar Üstüne: Küçük Ayının İlkbaharı”
Çocuk kitaplarından söz ederken hayli cömert davrandığım/ız kelimeler var. Hayal gücü, örneğin. Yaratıcılık. Keşif. Merak. Özgürlük. Sınırsızlık. Duygudaşlık. Eşitlik. Umut. Bir de bulut. Benim için tüm bunları kapsayan, sarıp sarmalayan kelime bulut. Bulut, engin bir sözcük.
Okumaya devam et “Yaşasın Tükenmeden Uçuşumuz, Yaşasın Umudumuz: Bulut Kuş”
Kitaplarda, filmlerdeki kimi karakterler çevresindekilerden keskin çizgilerle ayrılır. Okuldadır, sokaktadır; iş yerinde ya da evde… Herkes gülerken o somurtur, hepsi uyumludur da bir o ayrık otudur mesela ya da iyilik elden ele gezerken onun aklı fikri kötülüktedir. Özellikle bu sonuncunun öylece yerden bitmediğini anlatır bize metin, karakterin yapıp ettiklerini artık aklımızın ermediği yerde hooop diye geçmişe ışınlar bizi kurgu.
Okumaya devam et ““Girilmez Oda”nın Meyvesi: Hediye Tohum”
Bu Kitabı Çok Sevdim 