Annesi okul çıkışına gelemeyen çocuklardandım ben. Gelemedi, çalışıyordu. Hafta sonları görüşebildiğimizde de hep yetmeye, yetiştirmeye çalıştığından koşturup dururdu. Normal, hayli normal bir anneydi. Çevresindeki annelerden ayrılan özellikleri de vardı ama yine o anneler gibi, kendisi olmaya imkânı yoktu. Onların imkânsızlığı bizim imkânlarımızın yolunu döşedi çoğunlukla.
Okumaya devam et “Boş Ver! En İyisi Seninkisi!: Başka Bir Anne”
Şimdi bir yolculuğa çıkıyoruz. Yollar eğri büğrü, evler yamru yumru, adımlar sağa sola. Cetvelsiz bir dünyaya doğru yani… Hiçbir şeyin düz olmadığı, günlerin çerçeveye sığmadığı, tüm hayallere yeter gücünüzün ölçülüp biçilemediği. Koca koca dağlar yan yana dizilmiş ya, işte onları adımlamaya; söylemesi pek zor isimli büyücek denizleri aşmaya. Göğe tırmanmaya, yıldızlara dokunmaya. Şimdi bırakın asla tükenmeyecek işleri bir kenara. Zamanı bölüp parçalamaya son verin. Gidiyoruz! Çocukluğa, Memo’yla. Okumaya devam et “Paylaşmakla Tükenmez Sevgi: Memo ve Ay”
Bu Kitabı Çok Sevdim 