İki yıl önce bu mevsimde bir müzede ağladım. Nasıl olduğunu hiç bilmiyorum, kalp ritmim hızlandı ve gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Etrafımdaki insanlar bana biraz şaşkın biraz da kınayan gözlerle baktı. Oysa çok sessizdim, onların seyir zevkini engellemiyordu benim duygularım. O ressama hayrandım, özellikle de o tablosuna. Okumaya devam et “İçi Kıpır Kıpır, Dışı Rengârenk Bir Keşif : Müze”
Bazı meseleler vardır, fazlasıyla sarih görünür başta, kısacık bir değini yeterlidir onlar hakkındaki konuşmayı tamamlamaya. Herkes karşısındakinin de benzer şeyler düşündüğünü bilir sanki, bu yüzden uzatmaz sözü. Diğer yandan sanki birer dipsiz kuyudur bu meseleler, sözler, saatler tükenmez onlardan bahsederken. Ortaklaşılır ortaklaşmasına ya, ortaklaşılan her ne ise yaşayışı başka başkadır. Okumaya devam et “Surete İlişen Kelebekler: Malena’nın Aynası”
Duyguyu biçimlendiren paylaşımdır biraz da. Mutluluk paylaştıkça artar, üzüntü dostlarla birlikte sırtlanınca azalır, böyle biliriz. Bazen de duygu sadece büyür. Artmaz, büyür; etrafındaki herkesi içine katıp yoğunlaşır. Kaygı mesela böyle bir duygudur. “Bu işin sonu ne olacak?” diye düşünmeye görsün biri, göz bebekleri büyümüş on kişi oturur yamacına. Okumaya devam et “Gökten Yağan Neşe: Bilyeler”
Bu Kitabı Çok Sevdim 