Pupa. Bir küçük kız çocuğu, bir yetişkin kadın. Çıkıyor evinden sabah, dönüyor evine akşam. Yürüyor gün içinde belki, belki bir salıncak bulup sallanıyor. Başka başka yollarda adımlıyor ve hep sabit kalıyor, bir yerde, bir duyguda. Göğe bakıyor Pupa, soru soruyor, anlam arıyor, kaçıyor bazen aradığından, bazen yaklaşıyor ona istemeden. Ama en çok korkuyor, çok korkuyor, illa korkuyor.
Okumaya devam et “Korku ve Kanattan Dokunan: Pupa’nın Paltosu”
Bazı meseleler vardır, fazlasıyla sarih görünür başta, kısacık bir değini yeterlidir onlar hakkındaki konuşmayı tamamlamaya. Herkes karşısındakinin de benzer şeyler düşündüğünü bilir sanki, bu yüzden uzatmaz sözü. Diğer yandan sanki birer dipsiz kuyudur bu meseleler, sözler, saatler tükenmez onlardan bahsederken. Ortaklaşılır ortaklaşmasına ya, ortaklaşılan her ne ise yaşayışı başka başkadır. Okumaya devam et “Surete İlişen Kelebekler: Malena’nın Aynası”
Bu Kitabı Çok Sevdim 