İki yıl önce bu mevsimde bir müzede ağladım. Nasıl olduğunu hiç bilmiyorum, kalp ritmim hızlandı ve gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Etrafımdaki insanlar bana biraz şaşkın biraz da kınayan gözlerle baktı. Oysa çok sessizdim, onların seyir zevkini engellemiyordu benim duygularım. O ressama hayrandım, özellikle de o tablosuna. Okumaya devam et “İçi Kıpır Kıpır, Dışı Rengârenk Bir Keşif : Müze”
Çocuklar durmadan düşünüyor, merak ediyor, soruyor. Bu dur durak bilmeyen merak hâli yetişkinlerin de hoşuna gidiyor, ta ki sorular ‘o malum meseleler’ etrafında dönmeye başlayana kadar. Ben nasıl oldum? Beni siz mi yaptınız? Çocukların sorularına tatmin edici yanıtlar almadan susmayacağını elbette iyi biliyoruz. Güzel, peki onlara ne demeyi planlıyoruz? Klişeler yaşlanmaz deyip leyleklere selam mı göndereceğiz yoksa “Bu konular beni aşar.” deyip kışkışlayacak mıyız? Ben bu sorulara aklı başında yanıtlar üretirim aslında ama, onun anlayabileceği şekilde nasıl anlatsam bilemiyorum diyorsanız, yardımcınız işte bu kitapta. Şirin mi şirin, çilli bir oğlan bildiklerini anlatmak için sabırsızlanıyor.
Okumaya devam et “Hayat Bana Güzel Tamam, Ama…: Ben Nasıl Ben Oldum?”
Şubat taklitçisi bir ekimdeyiz. Kışlıklar dökülüyor, ısınma planları yapılıyor. Vakitsiz ziyaretçi kar soğuğundan şikayet edip dururken, iç ısıtan hikayelere ihtiyaç var tabii ki. Karlı, kışlı, yılbaşılı, çam ağaçlı, biraz hasta yataklı ama bolca şifalı baharatlı, elbette yine bolca havuçlu ve tavşanlı, bir koca dilekli, sıcacık bir masal : Tavşan Çiko’nun Dileği.
Okumaya devam et “Karlı, Kışlı, Havuçlu, Şifalı Bir Masal: Tavşan Çiko’nun Dileği”
Bu Kitabı Çok Sevdim 