Kırları sever misin? Gökyüzünü ve kuşları? Denizleri mesela? Ya, ağaçları? Sarılmayı, koşturup gülüşmeyi? Cevabın evet ise, çok mutlu olmalısın, hem hayatın tadını doyasıya çıkarıyorsun hem de yalnız değilsin. Okumaya devam et “Gece Gezgini: Uyumadan Önce Kanguruyu Öpeceğim”
Güzel yeşil tüyleri olan bir papağan vardı. Tünemek için yanlış bir yer seçmişti, hepsi bu. Hepsi buydu, belki biraz da merak. Kayıverdi bir yıldız gibi. İşte o andan sonra her şey değişti. Okumaya devam et “Esen Yele Karışan Türkü: Papağanın Diriliş Öyküsü”
Sarının, turuncunun her bir tonunun dans ettiği bir manzarada, mavinin her tonunu kuşanmış bir adam ile yeşiller içinde bir kadın duruyor. Ortalarında da maviyi ve yeşili çok seven bir oğlan; Bay Vincent’a yardıma gitmek için hazırlanan Camille. Okumaya devam et “Gökkuşağının Çağrıcısı Olanlar: Vincent ve Camille”
Duyguyu biçimlendiren paylaşımdır biraz da. Mutluluk paylaştıkça artar, üzüntü dostlarla birlikte sırtlanınca azalır, böyle biliriz. Bazen de duygu sadece büyür. Artmaz, büyür; etrafındaki herkesi içine katıp yoğunlaşır. Kaygı mesela böyle bir duygudur. “Bu işin sonu ne olacak?” diye düşünmeye görsün biri, göz bebekleri büyümüş on kişi oturur yamacına. Okumaya devam et “Gökten Yağan Neşe: Bilyeler”
Yakın zamanda zor günler geçirdik. Daha zorlarının yine yakın zamanlarda kapımızı çalacağını biliyoruz. Ağaçlara dev saksılara ekilen peyzaj ürünleri muamelesi yapıp, dere yataklarına siteler kurunca; sefil durumdaki altyapıyı zerrece umursamayıp, gökdelen temellerini alkışlarla attıkça, insanlar dolmuş tepelerine tırmanıp boğulmamaya çalışıyorlar elbette. Şehrin içinde yaşam alanı bırakılmayan yüzlerce hayvan yine insanların bencilliğinin bedelini ödeyerek, yaşamlarını yitiriyor. Dünyanın en güzel şehirlerinden biri beton bir labirent haline geliyor ve en sıradan doğa olayı bile hayatta kalma provasına dönüşüyor. Okumaya devam et “Şimdi Kimin Zamanı? : Mevsimler”
Bu Kitabı Çok Sevdim 