Resimli kitapların prensesleri tahtları, taçları devirip saraylardan kaçıyor bir süredir. Kabarık elbiselerle salonlarda salınıp durmaktan yılmışlar. Her daim uslu, itaatkar, ölçülü olmaya itirazları var. Yeteneklerinin “erkekler kadar” diye ayrımcı bir ölçü üzerinden değerlendirilmesine isyan ediyorlar. Peki ya, prensler? Onlar da sıkılmış mı bu daimi iktidar oyunundan?
Okumaya devam et “Küllü, Kedili ve Kılsız, Kabaksız: Külprensi”
Yüksek Orman Kralı ile Güzel Orman Kraliçesi. Adları ne heybetli. Elbette sarayları da öyle. Parlak taçları var, gösterişli giysileri. Altın varaklı çerçevelerde tabloları, kontlar, konteslerdir ahbapları. Kızları var bir de. Adı Prenses Serena. Tüm kapılar açılır önünde, pervanedir etrafında cümle alem.
Okumaya devam et “Artık Uyanma Vakti: Çok Fazla Masal Okuyan Prenses”
Toplumsal cinsiyet dosyasının bu haftaki kitabı Kız İşi Oğlan İşi. Adından da anlaşılacağı üzere günlük işlerin cinsiyetlere göre ayrıştırılmasına odaklanan kitap, ailenin toplumsal cinsiyetin deneyimlenmesindeki yerini, masallara uzanan bir yolculuk üzerinden, sorguluyor. Okumaya devam et “Testide Biriken Yük: Kız İşi Oğlan İşi”
Savaştan dönen bir kral, entrikacı bir kraliçe, babasını çok seven bir prenses, ihanetçi bir başvekil, prensese aşık fakir bir genç, sesine kulak kabartılan bir kuş… Sayfaları çevirdikçe karşılaşacaklarımız bunlar. Öyleyse, Dere Tepe Ters aşina olduğumuz bir masal mıdır? Elbette, evet. Saraya küsmüş bir orman, dalları köklerine kökleri dallarına karışmış ağaçlar, yukarı tırmandıkça dibe ilerlenen bir yolculuk… Dere Tepe Ters aşina olduğumuz bir masal mıdır? Sanırım, hayır. Okumaya devam et “Çünkü Bu Bir Masal: Dere Tepe Ters”
Bu Kitabı Çok Sevdim 